உலகின் பாவத்திற்காய் சிலுவை சுமந்தீர்
இருந்தும் ஏன் இன்னும் பாரஞ்சுமக்கிறார்கள்?
பாரம் சுமக்கிறேன்... நானும்...
பொய் குற்றஞ்சாட்டப்படுகிறேன்.
கூட இருந்தே துரோகத்தின் ஈர உதடுகளால்
முத்தம் கொடுக்கப்பட்டு காட்டிக்கொடுக்கப்படுகிறேன்.
பழகியவர்களாலேயே மறுதலிக்கப்படுகிறேன்.
புறக்கணிப்பின் பாரத்தை சிலுவையாக சுமக்கிறேன்.
வெறுப்பை கிரீடமாக சூடிவிட்டு செல்கின்றனர்.
வழியெங்கும் பிரிவின் கசையடிகள்.
கரங்களில் குருதி வலிந்தோடுகின்றது.
ஆணிகளின் காயச் சுவடுகள் இல்லை.
நினைவின் தாகம் எடுக்கும் போதும்
போக்குகாட்டி விளையாடுகின்றனர்.
ஏன் எனக்கு இதை செய்கின்றனர்
என ஒன்றும் தெரியவில்லை.
"என் தந்தையே! இவர்கள் இன்னதென்று அறியாமல் செய்கின்றனர். இவர்களை மன்னியும்.
சிலுவை தண்டனையா? புனிதமா?
நான் சுமந்து வந்த நேசம்
எனக்கு தண்டனையா?
மீட்பின் வழியா?
புரியாமலே எனக்கு நானே
இரங்கல் எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன்.
உயிர்த்தெழுதல் சாத்தியமா என்பது நிச்சயமில்லை.
உயிரோடிருப்பது நிச்சயம்.
நேசத்தின் தூய ஆவி வானில் நட்சத்திரமாக தெரிகிறது
மெசியா பிறந்து விட்டார்...
- பாரதி ஆ.ரா
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக