ஒரு சமூகத்தின் அசைவியக்கத்தினை அறிய அந்த சமூகத்தினை பல தளங்களில் அணுகுதல் என்பது இன்றியமையாத ஒன்று. அவ்வகையில் ஒரு சமூகத்தின் கலைப் படைப்புகள் என்பவை அந்த சமூகத்தினை பற்றி அறிய உதவும் ஒரு தொடர்பியல் ஊடகம். ஓவியங்கள், புகைப்படங்கள், திரைப்படங்கள் ஆகியன கலைத்தன்மை வாய்ந்த ஒரு ஊடகம் என்ற அளவில் மட்டுமல்லாது அவை மூலதனம் சார்ந்து இயங்கும் ஒரு உற்பத்தி பொருள். கருத்தியல் அளவில் மக்களை ஒடுக்கும் ஒரு ஆயுதம். பண்பாட்டளவில் உழைக்கும் மக்களை வெகுண்டெழ செய்யும் ஒரு போர் வாள்.
ஓவியங்கள், இசை, நடனம், சிற்பங்கள், திரைப்படங்கள் மற்றும் கைவினைப் பொருட்கள் என்பவை வெறும் கலைத்தன்மை சார்ந்த ஒரு பொருள் மட்டுமன்று. அவை மக்களின் பண்பாட்டை பிரதிபலிப்பவை. மக்களின் ஒருங்கிணைந்த எண்ணங்களின் ஒரு பண்பாட்டு நினைவுகளை உற்பத்தி செய்யும் ஒரு பொருள்.
ஜெர்மன் அறிஞர் Jan Assmann பண்பாட்டு நினைவு என்பது, "கடந்த கால நினைவுகள், பண்பாடு மற்றும் சமூகம் ஆகிவற்றோடு தொடர்புடைய ஒன்று என குறிப்பிடுகின்றார்.
பண்பாட்டு நினைவுகளின் தன்மைகளாக ஆறு தன்மைகளை குறிப்பிடுகின்றார்.
- பருப்பொருள் சார்ந்த அடையாளம் (The concretion of identity)
- மறுகட்டமைகும் தன்மை (capacity to reconstruct)
- ஒருங்கமைவு (Formation)
- நிறுவனமயம் (Organization)
- கடமை (Obligation)
- எதிர் கருத்தாக்கம் (Reflexivity)
- செயல்முறை சார்ந்த எதிர்ப்பு (practice-Reflexive)
- சுய எதிர்ப்பு (Self-Reflexive)
- சமூக அமைப்பு சார்ந்த எதிர்ப்பு
கடந்த காலம் பற்றிய நினைவுகள் என்பது நிகழ்காலத்தை சார்ந்தே உள்ளது. அதாவது, கடந்த கால நினைவு என்பது தொடர்ந்து மாறி வரும் தன்மை கொண்டது. (Pierre Nora, Rethinking France: Histories and Memories, Vol. 4, 2010)
சமூகவியல் அறிஞர் Paul Connerton, உள்ளடக்கிய நினைவு(Embodied Memory) என்ற சொற்பதத்தை பயன்படுத்துகின்றார். இவரின் கருத்துப்படி, மனித உடல் என்பது நினைவுகளின் கொள்கலன். இவர்கள் இருவரின் கருத்துகளில் இருந்து, நினைவுகள் என்பவை இரு வகைமை கொண்டவை என புரிந்து கொள்ள முடிகின்றது.
- அகநினைவுகள் (தன்னை அறியாமலே மரபு வழியாக கடத்தப்படுவது)
- புறநினைவுகள் (நிகழ் கால சம்பவங்கள் கட்டமைக்கும் நினைவுகள்)
Siegfried Kracauer, நினைவுகள் பற்றி கூறும் போது நவீன தொழில்நுட்ப வடிவம், நினைவு எனும் கருத்துக்கு அச்சுறுத்தலாக உளது என குறிப்பிடுகின்றார். இவரது கருத்தும் Pierre Noraவின் கருத்தும் அடிப்படையில் ஒன்றாக திகழ்கின்றது.
இந்த கட்டுரையில் பண்பாட்டு நினைவுகளாக Jan Assmann குறிப்பிடும் தன்மைகளை தமிழகத்தின் சம கால அரசியலோடு ஒப்பிட்டு விவரிக்க முற்படுகின்றது. பண்பாட்டு நினைவுகள் என்பது மக்களின் கலைத் தன்மை சார்ந்த பொருள் சார்ந்த நினைவுகளுடன் தொடர்புடையது. நடுகல், முதுமக்கள் ஈமத்தாழி, செப்பேடுகள், கல்வெட்டுகள், நாணயங்கள் ஆகியன மக்களின் கடந்த கால நினைவுகளை உயிர்புறச் செய்கின்றன. அந்த வகையில் அடுத்த தலைமுறையினருக்கு நினைவுகளாக எஞ்சி நிற்பவைகளை நிர்மாணிப்பவை அரசே. சோழர் கால நினைவுகளாக இன்று நமக்கு இருப்பது தஞ்சை பெருங்கோயில் மட்டுமே. ஆனால் இராஜராஜசோழனின் ஏகாதிபத்தியம், வன்முறை பற்றிய நிகழ்வுகளின் வரலாற்றை இன்று பேசப்படுவதில்லை. இங்கு நினைவுகளை கட்டமைப்பதாக கோயில் எனும் கட்டிடக்கலை வடிவம் பயன்படுகின்றது.
இன்றைய சமகால சூழலில் ஆளும் திராவிட கட்சிகள் தத்தம் பங்குக்கு ஏற்ப போட்டி போட்டுக்கொண்டு தங்கள் பற்றிய வரலாற்றினை கலை வடிவம் மூலம் நிறுவி வருகின்றனர். திராவிட முன்னேற்ற கழகம், தங்களது ஆட்சி சிறப்பினை தலைமைச் செயலக கட்டிடம், திருவள்ளுவர் சிலை, அண்ணா நூற்றாண்டு நூலகம், செம்மொழி மாநாடு இலச்சினை, இலவச திட்டங்கள் மற்றும் தமிழகத்தின் பல இடங்களில் கட்டப்பட்ட பாலங்கள், மருத்துவமனைகள், பேருந்து நிலையங்கள் ஆகியனவற்றின் மூலமாக வெளிப்படுத்த முல்கின்றனர்.
அண்ணா திராவிட முன்னேற்ற கழகம், தங்களது ஆட்சி சிறப்பினை ம.கோ.இரா. நினைவக நுழைவு வாயில், சென்னைப் பல்கலைக்கழக நுழைவு வாயில், முந்தைய ஆட்சியில் கட்டப்பட்ட கட்டிட மாற்றங்கள், விலையில்லா திட்டங்கள் ஆகியனவற்றின் மூலமாக நிறுவ முற்படுகின்றனர்.
(இங்கு கட்சிகள் என்று குறிப்பிடுவது தலைமையை மட்டுமே.)
Madras Cafe என்ற திரைபடம் குறித்த சர்ச்சைகள் என்பவை பண்பாட்டு நினைவுகளோடு தொடர்பு படுத்தி பார்க்க முடிகின்றது. அந்த படத்திற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்து நடைபெறும் போராட்டங்கள் நினைவுகள் குறித்த செயல்பாட்டோடு தொடர்புடையதாக உள்ளது.
தமிழகத்தில் நடைபெறும் போராட்டங்கள், ஊர்வலங்கள், உருவ பொம்மை எரிப்பு போன்ற செயல்பாடுகள் என்பது பண்பாட்டு நினைவுகள் மீதான உரிமைகளை வெளிக்காட்டுவதாக அமைகின்றன.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக