சமூகப் பன்மியம் பற்றிய சிந்தனை இன்றைய சூழலுக்கு அவசியமான ஒன்று.எந்த வகையினில் எனில், ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு மேலாக இந்த சமூகம் வேதம், மதம் மற்றும் சாதி அமைப்பு ஆகிய கட்டமைப்பில் உள்ளது. அந்த ஆதிக்க வேர்கள் மக்களின் அன்றாட வாழ்வு, பண்பாடு மற்றும் மக்களின் நம்பிக்கைகள் என பல தளங்களில் மக்களை நசுக்கி வருகின்றது. அந்த வேரினை அழிக்க முற்படாமல் சாதிய சமூக கட்டமைப்பு என்ற நச்சு மரத்தினை அழிக்க இயலாது.
மக்களின் இன்பம், துன்பம், ஏக்கம், விருப்பம், கடந்த காலம் குறித்த நினைவுகள் ஆகியனவற்றின் வெளிப்பாட்டு வடிவமாக மொழி/ வட்டார மொழி இருக்கின்றது. இந்த மொழி தான் மக்களின் தொடர்பியல் காரணியாக உள்ளது. மக்களிடையேயான உரையாடல்கள் என்பது வெறும் தகவல் பரிமாற்றம் மட்டுமன்று. அது பண்பாட்டு வார்ப்புரு. அவர்கள் பேசும் அந்த மொழி தான் பண்பாட்டினை உருவாக்குகின்றது. பண்பாட்டு மாற்றங்களும் மொழி வழியே தான் வெளிப்படுகின்றது.
தமிழ்நாட்டினைப் போன்ற பன்மியத் தன்மைக் கொண்ட ஒரு சமூகத்தினை மொழி சார்ந்த அளவில் புரிந்து கொள்ள, மக்கள் பயன்படுத்தும் மற்றும் அரசு/ஊடகம் அல்லது வெகு தளத்தில் புழக்கத்தில் உள்ள வார்த்தைகளின் பின்புலத்தை புரிந்து கொள்ள வேண்டும். உதாரணத்திற்கு இரு சுட்டு பெயர்களை எடுத்துக் கொள்ளலாம். "மகாத்மா" மற்றும் "பெரியார்". தமிழ் மரபில் பெரியவர்களை மதிப்பது ஒரு சமூக அறமாக வலியுறுத்தப் பட்டு வந்துள்ளதை திருக்குறள் மூலம் அறிந்து கொள்ளலாம். ஆனால் அதனூடே சாதிய சேர்ந்தே திணிக்கப் பட்டுள்ளதையும் கவனிக்க வேண்டியது அவசியம். ஆதிக்க சாதியினை சேர்ந்தவர்கள் தங்களை பெரியவர்களாக அடையாளப் படுத்திக் கொள்ள முற்பட்டதின் விளைவாக வயதில் பெரியவராயினும், சிறியவராயினும் ஆதிக்க சாதியினரை ஒடுக்கப் பட்டு வருகின்ற சாதியினர் மதிக்க வேண்டும்.
மேற்கத்திய பண்பாட்டு சூழலில் இருந்து பல கருத்துகளை இன்று நாம் உள் வாங்கிக் கொண்டிருந்தாலும், சாதி அமைப்பு எனும் நஞ்சு மரத்தின் விதை நம் அனைவரின் மனதிலும் அறிந்தோ அறியாமலோ விதைக்கப் பட்டுள்ளது. அதனால் தான் சக மனிதனையே துதி பாடும் ஒரு நிலைமை இன்று வரை நிலவி வருகின்றது. மதிப்பது வேறு வழிபடுவது வேறு. இந்த வேறுபாட்டை புரிந்து கொண்டால் மகாத்மா என்று எவரையும் குறிப்பிட மாட்டோம். வயல் காட்டில் வேலை செய்யும் விவசாயி, மலைகளில் வசிக்கும் மக்கள், சென்னை நகர நெரிசல்களுக்கு இடையே சாலையோரங்களில் வாழும் மக்கள், திருநங்கைகள் இவர்களெல்லாம் ஏன் மகாத்மா என குறிப்பிடப் படுவதில்லை. அவர்களைக் குறிப்பிட விளிம்பு நிலையினர், தாழ்த்தப்பட்டவர்கள், கீழ்சாதியினர் போன்ற சொல்லாடல்கள் பயன்படுத்துவதன் காரணம் சாதிய பின்னணி தான். அந்த அடிப்படையில் தான் "பெரியார்" என்ற பெயரும். மேலை நாடுகளில் இவ்வளவு வெளிப்படையாக யாரும் துதி படுவதில்லை. அதனால் தான் அங்கு காரல் மார்க்ஸ், ஹிட்லர், ஒபாமா, ஜான் கென்னடி, ரூசோ, சர்ச்சில் என அவர்களின் சொந்த பெயரிலியே சுட்டப்பட்டு வருகின்றனர். சாதிய நஞ்சு விதைக்கப் பட்ட இந்த சமூகத்தில் தான் மோகன் தாசும், ராமசாமியும் வேறு பெயர்களில் வாழ்ந்து வருகின்றனர்.
தெய்வங்களும் இந்த மொழியின் அதிகார அரசியலுக்கு அப்பாற்பட்டதன்று. அதனால் தான் இன்றும் சிறு தெய்வங்கள் என்ற வார்த்தைப் பயன்பாடு நம்மிடையே இருந்து வருகின்றது. தெய்வம் எவ்வாறு சிறு தெய்வமானது என்ற காரணத்தை அறிய முற்பட்டால் ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் வழிபடுகின்ற தெய்வங்கள் என்ற காரணம் தான். திருவல்லிக்கேணி பள்ளிவாசலும், பார்த்தசாரதி கோயிலும், மயிலாப்பூர் கபாலீஸ்வரர் கோயிலும், சாந்தோம் தேவாலயமும் வெறும் வழிபாட்டு தளம் என்ற அளவில் மட்டுமல்லாது அது சமூகத்தில் ஆதிக்கத்தினை உண்டு பண்ணும் ஒரு நிறுவனங்கள் என்றும் புரிந்து கொள்ளுதல் அவசியம். அங்கு உள்ள தெய்வங்கள் என்ற அடையாளத்தில் இருந்து தன்னை பெருந்தெய்வம் என்று அடையாளப்படுத்திக் கொள்கின்றது. ஆனால் அவை நிறுவன தெய்வங்கள் என்ற அர்த்தத்தில் நாம் உள்வாங்கிக் கொள்வது சரியானதாக இருக்கும். பிறகு அய்யனாரையும், சுடலை மாடனையும், மாரியாத்தாவையும் சிறு தெய்வங்கள் என்று குறிப்பிட மாட்டோம். அவை தெய்வங்களாகவே இருக்கும்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக